ڕه خنه ي ڕه وانناسانه ي ئه ده بي

روانکاوی و شعر معاصر (تحقیقی پیرامون مؤلفه

های روانشناختی شاعران نوپرداز کرد مهابادی)

یعقوب خضری

مقدمه:

دانش روانکاوی و کشف قلمرو ناخودآگاه روان خواب جهان را درست در سپیده دم قرن بیستم برمی آشوبد، با آشنا کردن جهان با مفهوم ناآگاه بودن از خود» هر آنچه را که حقیقت و مطلق می دانند به پرسش می گیرد و فرش یقین را زیر پای مطلق گرایان و حقیقت گرایان می کشد و اگرچه خود برای زمانی کوتاه جانشین حقیقت ها و مطلق هایی می شود که با آنها در افتاده است، اما هرچه بیشتر می گذرد از حقیقت نمایی و مطلق گرایی بیشتر فاصله می گیرد و در سالهایی که قرن بیستم با آن به پایان می رسد به چند گمانی و چندگونگی اشاره می‌کند، از گشوده بودن روان و متن به روی معناهای بیرون از شما سخن می گوید و آنچه را که در سرآغاز قرن از متون ادبی برکشیده به اندیشه های فلسفی و تفکر انتقادی شالوده شکنانه ای که قرن بیستم با آن به پایان می رسد، پیوند می زند. (یاوری:1384).